Ultrafestival Deventer

Deze wedstrijd stond al een tijd op mijn wensenlijstje. Het lopen van een 24 uurs wedstrijd leek me een hele mooie uitdaging. Afgelopen jaren kwam het steeds niet uit in de planning met andere wedstrijden. Dit jaar paste het uitstekend in mijn agenda. Dus op zaterdag 13 juli op naar Deventer!

Na een ritje van ruim anderhalf uur kom ik samen met Maarten aan bij de wielerbaan waar het evenement plaatsvindt. Het is nog rustig. Voordeel van zo’n 24 uurs race is wel dat het ook redelijk rustig blijft; er zijn niet zoveel mensen gek genoeg om dit te gaan doen. We zoeken een plekje om de tent neer te zetten en om de spullen klaar te zetten. Ik ben blij met m’n personal support. Het is fijn als er mensen speciaal voor jou aanwezig zijn en die meedenken over mijn behoeftes qua eten en drinken. Maarten heeft een groot aantal dingen voor mij voorbereid en klaargezet. Dat werkte super!

Het tentje dat ik bij me heb is heel handzaam en makkelijk op te zetten maar achteraf toch aan de kleine kant en allerminst waterdicht. Ik zie mensen met complete slaaptenten en zelfs een enkeling die een stretcher bij zich had. Slim! Als je toch slaapjes gaat pakken is dat wellicht een goede aanvulling op de basisvoorzieningen.

De start is even na twee uur met een deelnemersveld van 33 lopers. Er staat een verscheidenheid aan mensen om me heen. Sommige ken ik van gezicht, anderen zijn nieuw voor me, maar het is duidelijk dat iedereen hier met frisse moed aan de start staat.

De race heb ik vooraf ingedeeld in 6 blokken van elk 4 uur: ik noem ze stages. Deze hebben elk een aflopend totaal aantal kilometers. Respectievelijk 35, 33, 31, 29, 27 en 25 per 4 uur. In totaal wil ik dus 180km afleggen binnen de 24 uur. Ik heb geen idee of dit haalbaar is maar het is fijn om een raamwerk te hebben.

De eerste twee stages gaan goed en ik werk naar de 68km toe. Het is de kunst om een tempo te lopen dat zo langzaam mogelijk is maar nog wel comfortabel om te lopen. Ik probeer rustig en ontspannen te lopen en me al helemaal niks aan te trekken van wat er mij heen gebeurt. Iedereen loopt hier uiteindelijk zijn eigen wedstrijd.

Ik merk dat ik gedurende de race weinig behoefte had aan persoonlijk contact. Aan de ene kant is dat jammer want achteraf lees je dan pas wat andere lopers bezig houdt en motiveert. Aan de andere kant vind ik het helemaal prima om gewoon in m’n zone te zitten, in gedachten verzonken de rondjes afdraaien. Uiteindelijk heb ik wel een paar mensen kort gesproken en dat was dan ook wel weer heel prettig.

Planning voor de voeding is om iedere 5 km wat te eten en te drinken. Minimaal 0,5 liter per uur (grofweg per 10km). Daarbij ga ik in eerste instantie na iedere 10 kilometer ook 500 meter wandelen. Wanneer ik een stage heb afgerond voelt dit echter ook als een rustpunt aan, ook al ligt deze ergens middenin een 5km (bijv 68 kilometer). Dat werkt dus niet. Ik had gewoon de stage moeten laten passeren en de 5 kilometer vol moeten lopen voordat ik weer ging wandelen. Op deze manier komt de klad in de verhouding tussen lopen en wandelen.

In de avond komt Robin langs om mij te ondersteunen. Aan het eind van de avond merk ik dat het tempo dat ik moest blijven lopen eigenlijk te hoog is. Ik besef me dat ik mijn plan los zal moeten laten. Het heeft geen zin om te pushen als je nog niet eens op de helft van de race bent. Het nadeel van het loslaten van mijn plan is dat er geen plan meer was en dus enige structuur ontbreekt. Op dat moment had ik achteraf beter meteen een plan voor 160 km kunnen maken. Na 12 uur zat ik op 92km dus nog 70km te gaan, bijvoorbeeld verdeeld over 25, 23, 21 km. Die kans heb ik helaas laten liggen, maar het is een goede les voor de volgende keer. Het feit dat ik kon omdenken en mijn plan kon aanpassen vind ik dan wel weer positief, want ik kon nog goed nadenken en “slimme” beslissingen maken.

Belangrijke leverancier van mijn koolhydraten is de Long Energy Drink. Deze bevat 60 gram koolhydraten en niet zoveel suiker. Van de 9 die ik bij me had heb ik er uiteindelijk 6 gebruikt. Deze neem ik om de 20 kilometer dus die heb ik de eerste 120 kilometer consequent ingenomen. Globaal om de twee uur. De Long Energy Drink bestel ik hier. Op deze website zie je ook de inhoud van deze sportdrank.

Ook het drinken gaat goed. Het lukt goed om minimaal 500 ml per uur aan vocht in te nemen. Door het gebruik van bidons en softflasks is het eenvoudig bij te houden. Na 10 kilometer moeten deze steeds leeg zijn want dan zit de halve liter erin. Alles wat ik daarnaast nog drink is extra.

Naar mate de avond vordert krijg ik het kouder. Je zou het niet verwachten midden in de zomer en waarschijnlijk is de temperatuur ook niet eens bijzonder laag maar ik merk dat ik meer kleding nodig heb. Ik heb echter niet genoeg warme kleding bij me. Niet dat ik het vergeten ben, ik heb er gewoon helemaal niet bij stilgestaan. Stom! Handschoenen en een shirt met lange mouwen waren echt geen overbodige luxe geweest. 

M’n armsleeves, lange broek en compressie kousen heb ik wel bij me. Het besluit om de compressie kousen halverwege de wedstrijd aan te doen is een hele slechte beslissing. Ze zitten strak en drukken vervelend op m’n kuiten die dan toch al minder fris zijn. Na één rondje trek ik ze alweer uit en wissel ze om voor een lange broek. Veel beter.

Het wisselen van schoenen en shirts gedurende de race is trouwens wel heel fijn. Ik heb drie paar schoenen bij me en een groot aantal shirts. De schoenen die ik bij me had waren:

• Adidas Solarcontrol (gekocht juni 2023, 1.200km)
• Adidas Solarcontrol (gekocht september 2023, 700km)
• Adidas Supernova Solution (gekocht maart 2024, 200km)

De eerste twee paar (Solarcontrol) zijn hetzelfde model. Ik heb daar er meerdere paren van gehad. Ze bieden extra ondersteuning tegen het doorzakken van de enkels, zogenaamde antipronatie schoenen. De Supernova schoenen hebben een zachtere compound in de zool en geven dus wat meer demping. Het was heel prettig om deze schoenen met elkaar af te wisselen.

Het valt me op dat meerdere mensen wisselden van kleding en of schoenen. Sokken en onderbroek heb ik niet gewisseld. Ik had genoeg reserve bij me maar het wisselen daarvan was nu niet nodig. Bij regen was dat waarschijnlijk wel anders geweest. 

Na twaalf uur lopen is het nacht en compleet donker. De fakkels verlichten het pad enigszins. Sommige mensen lopen met een hoofdlamp, ik heb er wel één bij me maar ik besluit dat ik liever zonder loop. Inmiddels is Robin vertrokken en het lopen wordt er niet makkelijker op. Het gaat steeds verder richting wandelen en ik krijg mezelf nog maar matig in beweging. Ik besluit dat ik het over een andere boeg moet gooien en wat slaap nodig heb om de komende uren beter door te komen. In mijn tentje ga in m’n stoel zitten voor een korte slaap. Vanzelfsprekend word je niet uitgerust wakker, maar het doet wel goed!

Na een powernap van 30 minuten ben ik weer enigszins helder maar wel opnieuw afgekoeld. Ik doe mijn handen in de zakken van mijn trui om ze warm te krijgen. Als het tempo weer omhoog gaat word ik gelukkig ook weer warm. Een beker warme thee is ook een goede aanvulling. Het besluit om te gaan slapen was een uitstekend plan. Langzaam maar zeker kan ik er weer een dribbel in krijgen.

Zoals gebruikelijk heb ik ook deze keer géén muziek bij me. Dit heb ik voor mijn gevoel ook niet gemist alhoewel ik me achteraf afvraag of dit mij misschien door dit soort moeilijke momenten heen had kunnen slepen. Toch een overweging waard voor een volgende keer. 

Blij ben ik met m’n EHBO kit. De Purol kan ik goed gebruiken omdat ik last krijg van schuurplekken. Even invetten werkt goed. Ook de tepelpleisters blijven prima zitten maar zijn bij gebrek aan regen waarschijnlijk overbodig. Achteraf blijkt dat de transponder die om de enkel moest ook nog flinke schuurplekken heeft achtergelaten. Volgende keer op voorhand invetten dus. Maar goed, schuurplekken horen er nu eenmaal bij. Zonder wrijving geen glans!

Mijn horloge loopt continu voor op de officiële afstandsmeting en met veel korte rondes loopt dat ook op zo’n afstand best op. Daarom laat ik hem drie keer in de tent liggen om zo weer in te lopen op de officiële notering. Prima moment om hem ook even kort op te laden. Door gebruik van de ultrastand is het batterij verbruik erg laag dus echt noodzakelijk was dit niet.  Hoe je deze ultrastand op een Garmin instelt lees je hier.

Vroeg in de ochtend, ergens rond half zeven, merk ik dat de helderheid van geest weer op een minimum zit. Dus ik neem opnieuw een powernap van 30 minuten. Ook deze keer lukt het om snel en slaap te vallen en is het resultaat verfrissend. Als ik wakker ben schijnt de zon inmiddels op het parcours en realiseer ik mij dat de nacht achter me ligt. Vooruitkijken naar de finish.

Het lukt me steeds minder goed om te dribbelen. De laatste drie uur besluit ik om door te wandelen. Met een snelheid van 5 km/uur ben ik in staat om 150 kilometer op de klok te zetten. Dat wordt mijn einddoel!

Aan het eind van ochtend zijn Shanna en Otis er om mij te supporten. Ook René en Renske komen langs. Heel fijn om na de lange nacht alleen weer mensen om je heen te hebben die er voor jou zijn. Gezamenlijk wandelen we de laatste uurtjes weg.

Na 24 uur gaat het signaal (toeter) en dan zit het werk erop! Ik ben helemaal stuk maar ontzettend blij dat ik de complete 24 uur volgemaakt heb. Na afloop heb ik nog het meeste last van de bovenzijde van mijn linker knie en van mijn rechter kuit. Dat heeft twee dagen aangehouden en daarna was alles weer normaal. 

Het herstel van een 24 uur marathon stopt echter niet wanneer alles weer “normaal” voelt. Houd er ook rekening mee dat restvermoeidheid, groot gemis/verbranding van kilocalorieën en de aanslag op je lichaam langer aan kunnen houden. De week na zo’n ultra ben je nog steeds niet 100% hersteld. Let in de dagen/weken na de race vooral ook goed op je HRV (hartslag variabiliteit), RHR (rusthartslag) en andere factoren waaruit je zou kunnen opmaken dat je spieren wellicht al goed genoeg voelen, maar de rest van je lichaam nog niet klaar is voor grote inspanningen en tempowerk!